Update

Lieve allemaal,

Hoe is het? Hier alles goed. We hebben er een week Alorkpem opzitten. Dinsdag kwam Elizabeth (juf van het schooltje) naar ons huis met de mededeling dat ze die dag niet zou gaan; haar kindje was ziek dus kon ze niet mee. Of het een probleem was om alleen te gaan??? Nou, daar sta je dan. 2 studenten die geen woord Afrikaans spreken behalve ‘Blofono’ en die nog maar 2 keer mee zijn geweest. In het begin leek het nergens naar maar later ging het al een heel stuk beter. We hebben het tellen in het Engels geoefend, dagen van de week, maanden van het jaar (al moet ik wel zeggen dat ze dat al een beetje konden doordat Elizabeth ze dat al had geleerd), klapspelletjes, etc. We hadden ook papier en potloden van huis meegenomen. Nou, toen was de chaos compleet. Ze waren echt door het dolle heen. Nadat ze een beetje tot rust kwamen (naja rust…) hebben we ze een poppetje laten tekenen. Het ging niet eens zo slecht voor kinderen die zelden een potlood zien, zoniet waar het de eerste keer voor was dat ze een potlood zagen!
Op het eiland zijn overigens geen toiletten. Echt geen. Dus moeten we in de bosjes. Nou, zat ik daar laatst te plassen, hoor ik geritsel in de bosjes… Dus ik zag het al helemaal voor me, staat er vast ineens iemand voor mijn neus. Maar nee. Was het een zwijn! Ik schrok me rot!!
Woensdag zijn we weer zonder Elizabeth naar school gegaan. Na een uur werd ik gebeld door iemand die bij ons het brood komt brengen; Grace. Ze zei dat er bij ons een kraan open stond. Dus wij dachten dat het wel mee viel. Maar na een uur dachten we toch wel dat het misschien handig was als een van ons alvast naar huis zou gaan om de kraan dicht te draaien. Misschien was het erger dan gedacht. Dus toen ik onderweg was naar huis (in het bootje, nog een uur roeien) werd ik gebeld. De buurman. Of er misschien iemand naar huis kon komen, want het water liep bij hem de woonkamer binnen…. Oeps!!!
Eenmaal thuis bleek dus dat het inderdaad niet helemaal meeviel. De badkamer was ondergelopen, mijn kamer stond 3 cm!
Vanaf hier even kort; mijn verhaaltje wat ik thuis had getypt is niet helemaal goed op de usb-stick gekomen, vandaar.
Donderdag zijn we met de schildpad-mensen op pad gegaan. We hadden goede hoop want ze vertelde dat ze vanaf begin december iedere avond minimaal 1 schildpad hadden gezien. Hadden we 4 uur gelopen, hebben we geen schildpad gezien!!! Echt balen! Maar we mogen nog een keer mee dus ik denk dat ik dat maar ga doen.
Gister naar het ziekenhuis gegaan om de wandschildering af te maken. Het wordt erg mooi.

Verder niet veel bijzonders. Oja mama ik had gister de tonijnburgers gemaakt en ik heb mezelf overtroffen haha. Het was echt goed al zeg ik het zelf. Maar ik verheug me wel op het eten in Nederland hoor.
Aankomende dinsdag gaan we met iemand naar de zoutvlakte, waar ze zout winnen. Ben benieuwd, houd jullie op de hoogte.

Inge, ik wens je heel veel sterkte en ik denk aan je!!! Vind het rot dat ik er nu niet voor je kan zijn. Veel liefs xxx

Lies, Annemarie, Hans en mama, bedankt voor jullie berichtjes, leuk!

Dikke kus, Floor