Vietnam deel 2

De laatste keer dat ik blogde is alweer een eeuwigheid geleden. De tijd vliegt hier; ik ben al 2,5 maand onderweg! Vietnam, het vervolg. Na Halong Bay werden we naar Cat Ba gebracht. Een verademing. De jongens uit Israel, Yuri en Oz, stappen hier ook uit en na de lunch vinddn we een hotel. 5 Dollar pppn, aan het strand, seaview, het kan slechter. 'S middags gaan we naar het strand, erg relaxt. De volgende dag huren we een bootje, een doodgewoon houten vissersbootje met een schipper die geen Engels spreekt maar ons wel het hele gebied laat zien. Een schot in de roos. Wauw, we hebben echt een topdag gehad. Het gebied rondom Cat Ba, Lan Ha, is schitterend en er is geen toerist te bekennen. De schipper brengt ons naar een strandje. Wat een fantastische plek. Ik zal proberen wat foto's te uploaden. Het is echt een droom. Vervolgens varen we verder en lunchen we op het water. We varen ook nog naar Monkey Island waar -goh- apen zijn. Het was een fantastische dag!

De volgende dag gingen we helaas alweer verder. Achteraf hadden we nog een dag moeten blijven om iets meer van Cat Ba te zien, maar goed, dat is achteraf. We worden 's ochtends om 7 uur opgehaald om naar de ferry aan de andere kantvan het eiland te gaan. Onderweg wordt ook een politieagent opgehaald. De chauffeur en hij zijn super verlegen, maar nadat ik vroeg of ik zijn pet even op mocht, waren ze los en was er geen houden meer aan. Ze zochtten de lokale Slam FM radiozender, de muziek ging hard en de amen moesten open. Ook stonden ze er op dat we de hoed van de taxichauffeur op zetten een foto namen. Sure!
De tocht met de ferry naar het vaste land is schitterend. Het is niet te beschrijven hoe mooi en bijzonder het was. Alsof je in een anzichtkaart zit. Helaas is de pret gauw over als we in Halong City aankomen. We proberen er echt het bezte van te maken, maar zijn blij als we 's avonds in de bus naar Hue zitten. Dat bleek ook nog een uitdaging want in plaats van de geplande 13 uur duurde de reis 21 uur. Er was een grote storm geweest en daardoor kon de bus niet zo hard rijden. Gelukkig vermaak ik me altijd wel dus ik had er niet heel veel last van. Het was ook wel leuk om Vietnam vanuit de bus bij daglicht te zien. Aan het eind van de middag komen we aan in Hue, midden-Vietnam. Eenmaal in het hostel komen we Oz en Yuri weer tegen, gezellig. De volgende dag gaan we met hen fietsen. We gaan naar het oude paleis van de keizer. Ongelooflijk dat dit nog geen 100 jaar geleden is. Het deed me denken aan de Verboden Stad in China, maar dan kleiner. Ook is er veel verwoest door de oorlog. Zonde! We fietsen door naar een tempelcomplex, waar de graftombe van de keizer is. Het is snikheet en al snel komen we er achter dat fietsen huren in het heuvelachtige Hue misschien niet zo'n goed idee was. Maar we waren er nu toch dus konden we nog best een ander tempelcomplex. 14 kilometer verderop. Pfff... Aan het eind van de middag kijk ik een stukje Military Boekelo via de livestream.

De volgende dag worden we opgehaald door Mr. Tu. Bij hem heb ik een achtdaagse motortour van Hue naar Mui Ne (Zuid-Vietnam) geboekt. Hij is op tijd, zijn vriend komt later, maar ik denk dat hij vergeten was dat we met zijn tweeën zijn. Maar goed, we gingen eerst ontbijten. De mannen vroegdn ons wat we precies wilden en raadden ons de twee-daagse tour van Hue naar Hoi An aan. Huh?! Of toch de driedaagse tour? Ik zei dat ik de 8-dAgse tour had geboekt, maar dat was niet goed. We konden echt beter de vijfdaagse tour door midden-Vietnam doen. Naja ook goed! Ze stuurden ons naar de atm en zouden dan op een vriend wachten die spullen voor hen kwam brengen. Tot onze verbazing kwam er in plaats van Mr. Tu een andere chauffeur ons halen. Hmm oke. We gingen eerst naar een pagode in Hue, dat was mooi maar het grappigste was dat we werden ontdekt door een groep Thai die ons als celebrity's zagen en er een fotosessie van een half uur volgde.
We reden door naar een kerk die tijdens de oorlog in 1972 beschoten was. Er was weinig van over. Vervolgens reden we door naar een highschool die in datzelfde jaar doelwit was van een vreselijke schietpartij. Ik kan me -helaas en gelukkig- geen voorstelling maken hoe het moet zijn geweest. Het is te erg. We stopten ook bij een mega kerkhof waar zo'n 3000 militairen liggen die tijdens de oorlog zijn omgekomen. Helaas is dit niet het enige kerkhof maar zijn er nog honderden van in Vietnam.
We rijden een heel stuk over het platteland en komen aan bij de Vinh Moc tunnels, waar in de oorlog een heel dorp zich maandenlang schuil hield onder de grond, om zo aan de Amerikaanse bombardementen te ontkomen. Onvoorstelbaar. Ik kon er net niet rechtop staan, de tunnels roken muf dn vochtig en de families hadden 'kamers' van twee vierkante meter voor vier personen.
We rijden naar het hotel en rijden langs wegwerkzaamheden. De mensen maken asfalt door heet asfalt, met de hand gestookt in olievaten, over steentjes te gieten. Levensgevaarlijk en bovendien zo 100 jaar terug in de tijd. 's Avonds maken Jessica en ik nog een wandeling. We logeren aan het strand en naast ons guesthouse zijn mensen de daken aan het verstevigen met bamboestokken en plastic banden. Er is een tyfoon op komst en het waait hard. Iedereen weet dat het niet slim is om dan aan het strand te verblijven, maar volgens de motormuizen is het volstrekt veilig... Maar goed we overleven het en de volgende dzg gaan we weer op pad. Terwijl ik bij een kraampje zit te ontbijten, komt er een begrafenisstoet voorbij. Wij zijn net zo'n attractie als zij voor ons. We rijden naar DMZ, Demilitarized Zone, waar de rivier Noord- en Zuid Vietnam scheiddevan 1945 tot 1975. Ook hebben we een grot bezocht, het was mooi en ongelooflijk groot maar het blijft een grot... ;)

Ondertussen was de tyfoon nu echt het land binnen gekomen en op dag 3 was het echt gekkenhuis. We gingen op pad en Chang reed echt goed, maar het was te heftig. De benzine raakte op maar we konden niet tanken want de electriciteit was overal uitgevallen... Daar stonden we dan, midden in Vietnam, in de storm... Via via wist iemad nog wel waar we het konden halen en gelukkig konden we weer verder. Het waaide en regende zo hard! Ik had een regenjas en een regenpak aan, maar was volledig doorweekt toen we terug kwamen in Hue. We konden alleen maar in het hotel blijven, dus het was een rustig dagje. De volgende dag was de storm wat gaan liggen, maar we werden nu opgehaald met de auto. We reden via Danang en hier was de schade enorm. Het halve strand lag midden op de weg, er stond geen boom meer overeind en huizen waren omgewaaid. Aan het begin van de middag kwamen we aan in Hoi An en werden we naar een kledingmaker gebracht. Hoi An stast bekend om de vele kleermakerswinkeltjes en hoewel het vroeger een prachtige plek moet zijn geweest, is het nu wel heel erg gericht op toeristen... Het blijft slecht weer en we besluiten niet lang te blijven. De volgende avond reizen we door naar Dalat. Daarover later meer!